Negen jaar geleden ontmoette ik Ndikhumbule Ngqinambi voor het eerst bij de Thami Mnyele Foundation (Thami Mnyele is een Zuid Afrikaanse kunstenaar die in verzet kwam tegen het apartheidsregime. Hij werd in 1985 door Zuid Afrikaanse commando’s gedood).
Voor wie de Thami Mnyele organisatie niet kent: de stichting werd in 1990 opgericht en geeft sinds 1992 de mogelijkheid aan kunstenaars uit Afrika en ‘de diaspora’ om drie maanden in Amsterdam kennis uit te wisselen. Veel nu beroemde namen hebben in een vroeg stadium van hun carrière en daarna gebruik gemaakt van deze aantrekkelijke mogelijkheid. Onder hen klinkende namen: de dit jaar overleden nestor van de hedendaagse Zuid- Afrikaanse kunst David Koloane, Ina van Zyl (zij bleef in Nederland), Mustafa Maluka, Moshekwa Langa (hij heeft of had ook een atelier in Amsterdam), Jeremy Wafer, Meshac Gaba, Nicholas Hlobo, Odili Donald Odita, Victor Ekpuk, Ngono Fall, Dineo Seshee Bopape, Zanele Muholi, Hasan en Husain Essop en Santu Mofokeng,
Ndikhumbule verbleef er negen jaar geleden. Toevallig was dit net tijdens de Tefaf (kunstbeurs) in Maastricht en daar gingen we samen heen. Tijdens de drie uur durende treinreis een en drie uur terug hebben we veel gepraat over de situatie in Zuid- Afrika en met name Kaapstad. Hij groeide er op in een van de townships en woonde daar nog steeds. Na zijn opleiding is hij door de wereld gaan reizen, gebruikmakend van organisaties die residenties aanbieden aan kunstenaars. Desalniettemin blijft Kaapstad ‘zijn’ plek. Hij mocht Zuid Afrika in 2012 bij de biënnale van Dakar vertegenwoordigen.
Bij onze ontmoeting gisteren, in Galerie 23, werd ons gesprek van negen jaar geleden voortgezet. Het gaat nog steeds niet goed met Zuid – Afrika, maar er is wel hoop. Een van de grootste problemen is, volgens Ndikhumbule, goed (gratis) onderwijs. Andere grote problemen zijn de criminaliteit, corruptie, xenofobie en dat het verschil tussen rijk en arm nog steeds groter wordt. Rijke mensen (vaak wit) trekken zich, volgens hem, niets aan van de toestand van het land. Niemand durft ‘groots’ te denken en de problemen echt aan te pakken.
Op dit moment stelt zijn een aantal werken van hem in Galerie 23 te zien. Wie goed kijkt kan zijn gedachten over de toestand in Zuid-Afrika terugvinden in zijn werken. Hij tilt deze Zuid Afrikaanse thema’s echter op tot universeel herkenbare obsessies en nachtmerries.
Hij begint een schilderij altijd vanuit muziek. Dat kan zijn New Age, Jazz, Reggae of klassiek.
Zijn stijl en kleurgebruik is onmiddellijk herkenbaar als van Ndikhumbule. Appelblauw Zeegroen en rood zijn zijn hoofdkleuren. Blauw en groen overheersen meestal. Hij schildert deels strak, waarop losse smeuïge toetsen. In zijn groen/blauwe surreële landschappen proberen, schetsmatig weergegeven, mensen te overleven.
Hieronder een paar voorbeelden. Daarbij wil ik aantekenen dat de formaten vaak heel anders zijn in werkelijkheid. Wat klein lijkt is heel groot en wat heel groot lijkt blijkt een klein werkje te zijn. Dit zijn bijvoorbeeld twee kleine werken.
Zijn werk is nog een week te zien in Galerie 23. En blijft daarna nog een tijd opvraagbaar in de collectie van de galerie.
Het recent geopende Zeitz MOCAA museum in Kaapstad kocht onder andere werk van hem aan.
All photos on this site are not intended for any commercial purpose. I have tried to trace all the rules and rights of all images. As far as I know, these images can be used in this way. If you ar a copyright holder and would like a piece of your work removed or the creditline changed then please do not hesitate to contact me.
estherschreuderwebsite@gmail.com
